چندین سال پیش اینترنت اشیاء صنعتی مانند بمب محافل فاوا را تکان داد. بحث‌های مختلفی درگرفت درباره‌ی این‌که چگونه می‌توان با استفاده از قابلیت‌های این فناوری جدید صنعت را متحول کرد. گرچه در آن هنگام برخی حدس و گمان‌ها اغراق‌آمیز به‌نظر می‌رسید ولی بسیاری از صنایع به این نتیجه رسیدند که راه و روش جدیدی ظهور کرده که به رشد کسب‌وکارشان کمک خواهد کرد.
البته پیدا بود که کسب‌وکارها با این فناوری بسیار محتاطانه روبه‌رو خواهند شد و به‌مانند هر فناوری جدیدی پذیرفتن و هماهنگ شدن با آن کمی بیشتر از حد انتظار وقت خواهد برد. امروزه با گذشتن چندین سال می‌بینیم که این فناوری بطور گسترده‌ای پذیرفته شده و کاربردهای عملی بسیاری نیز برای آن ایجاد شده است.
اکنون می‌توان گفت که ذهنیت سنتی در صنایع که تصویری است از پروژه‌های بزرگ با تجهیزات سنگین و موانع و هزینههای زیاد دیگر تا اندازه‌ای سپری شده است. به‌جای آن امروزه مدیران کارخانه‌ها گام‌های بسیار و تلاش‌های گسترده‌ای برای بهره‌گیری از پلتفرم‌های نرمافزاری و سرویس‌های ابری یا درون‌سازمانی برداشته‌اند. کسب‌وکارهای نوظهور که هزینههای کمی دارند در پروژه‌های مختلف پیشرو هستند و ریسک کسب‌وکار را کاهش می‌دهند.
مزیت‌های اینترنت اشیاء صنعتی وابسته است به قابلیت تجهیزات صنعتی در اتصال به شبکه؛ با این قابلیت است که می‌توان داده جمعآوری و تحلیل کرد. نتایج تحلیل دادهها مدیران را در تصمیم‌گیری‌های کارآمدتر توانمند میکند و این در افزایش بازده و بهرهوری مجموعه‌ای که مدیریت می‌کنند تاثیر بسیاری دارد.
صنایع برای بهره بردن از IIoT باید شرکایی انتخاب کنند که آن‌ها را هم برای به‌دست آوردن بهروری کوتاه‌مدت یاری دهند و هم برای یافتن مدل مدیریت درازمدت کسب‌وکار. در زیر برخی از ویژگی‌ها و قابلیت‌های اولیه‌ی شریک برای طراحی و استقرار پروژه IIoT بیان می‌شود:
- قابلیت در اتصال به شبکه: سابقه کافی در حوزه‌ی صنعت داشته باشد؛ از نظر قابلیت اتصال ابزارها به شبکه علاوه بر محصولات خودش امکان اتصال محصولات سایر تولیدکنندگان را نیز داشته باشد. همچنین باید از امنیت سایبری تجهیزات آن اطمینان خاطر داشت.
- قابلیت در جمعآوری دادهها: پلتفرم نرمافزاری آن باید با انواع تجهیزات سازگاری داشته باشد تا بتواند دادهها را از حسگرهای گوناگون دریافت کند. طرحی برای گردآوری دادههایی که ارزش تاکتیکی دارند داشته باشد تا در تحلیل‌های سازمانی در سطوح بالا استفاده شود.
- راهکارهایی برای تحلیل: راهکارهایی داشته باشد که هم از تحلیل خودکار و هم از تحلیل انسانی استفاده کند. با چنین راهکارهایی در هرلحظه نابسامانی در مجموعه شناسایی می‌شود تا در هنگام ضرورت کارشناسان ماهر را برای رفع مشکل به مکان یا تجهیزات درست هدایت کند. ابزارهای تحلیلی مناسب داشته باشد برای مدیریت داراییها و تجهیزاتی که درباره‌ی آن‌ها نگه‌داری پیشگیرانه اجرا می‌شود. نگه‌داری پیشگیرانه‌ی تجهیزات از هزینه و همچنین تعداد خرابی ناخواسته می‌کاهد.
- ارتقای زیرساخت موجود: ارتقاء و بهسازی تجهیزات و زیرساخت‌ها در بسیاری موارد بازده و بهرهوری را افزایش می‌دهد و باعث تغییر بهینه در مدل کسب‌وکار می‌شود.
اکنون برای فهم بهتر مزیت‌های اینترنت اشیاء صنعتی از مثال دیگ‌های بخار قدیمی استفاده می‌کنیم. دیگ‌های بخار معمولا فرآیندهای حساس کمی دارند که با ابزارهای اندازهگیری به سیستم [1]DCS متصل می‌شوند. توزیع دما در دیگ‌های بخار هرگز تا 100% بهینه نمی‌شود. اگر بتوان دادههایی از درون دیگ بخار به‌دست آورد بهرهوری در فرآیندهای آن بیشتر خواهد شد. با نصب چند سنسور نه‌چندان گران‌قیمت در داخل دیگر بخار می‌توان پروفایل حرارتی را به ابر فرستاد. دادهها آنالیز می‌شوند و با نتایجی که به‌دست می‌آید کنترل فرآیند اصلاح می‌گردد و بدین ترتیب بازده افزایش مییابد. این روش را با نام حسگری ثانویه می‌شناسند.
اصلاح فرآیند با روشی که در بالا گفتیم گران نیست. انجام آن از یک نمونه‌ی اولیه آغاز می‌شود؛ اگر با موفقیت تکرار شد آنگاه همه‌جا در موقعیت‌های مشابه به‌کار می‌رود.
بهره گرفتن از IIoT در بسیاری از صنایع بهره وری و بازده را افزایش داده است. شایستگی اصلی این فناوری در به‌دست آوردن داده‌ی خام و تبدیل آن به تحلیل و آگاهی است و سپس تبدیل آگاهی به فرآیندی که به ارتقای مدل کسب‌وکار می‌انجامد. پس می‌بینیم که چگونه وجود داده‌ی خام باعث افزایش رقابت‌پذیری و رشد کسب‌وکارها می‌شود.
اشنایدر الکتریک با گسترش پلتفرم EcoStruxure برای کارخانه‌های تولیدی و صنعتی، فناوری IIoT برای بهبود کسب‌وکار بسیاری شرکت‌ها به‌کارگرفته است. برای مطالعه بیشتر در مورد تاثیر IIoT بر شرکتهای بزرگ به اینجا مراجعه نمایید.
[1] Distributed Control System (DCS)
درج دیدگاه