چند سال پیش جمعی از کارشناسان متعلق به برخی از تولیدکنندگان و فروشندگان اصلی سرور، گزارشی راجع به فاکتور X تهیه نمودند و تاکید داشتند که این روشی برای تعیین نسبی قابلیت اطمینان سرورها در دماهای مختلف مرکز داده می باشد. ایده اصلی در تعریف فاکتور X آن بوده که داده های مناسبی دراختیار شرکت های قرار گیرد تا آنها تصمیم مناسبی برای انتخاب شرایط کاری مرکز داده خود اتخاذ نمایند.
همانطور که مشخص است، سرورها در برابر دما بسیار حساس هستند. آنها در دماهای بالاتر نسبت به دماهای پایینتر با سرعت خیلی بیشتری خراب می شوند. بر طبق ویراست سوم گزارش ” دستورالعمل های گرمایی در محیط های پردازش داده” که توسط ASHRAE TC 9.9 منتشر شده است، قابلیت اطمینان سرورها در دماهای مختلف، متفاوت می باشد.
این نکته نقطه آغاز ظهور فاکتور X بوده است. از طریق این فاکتور می توان به صورت نسبی قابلیت اطمینان سرور در دماهای مختلف را سنجید. گروه TC 9.9 دمای oC 20 را به عنوان دمای پایه در نظر گرفته است. این دما ارائه دهنده فاکتور X برابر با 1 است. با افزایش دما، فاکتور X افزایش یافته و با کاهش دما، فاکتور X کاهش می یابد.
به عنوان مثال، در دمای oC 15 d فاکتور X 0.72 است . این عدد به این معنی می باشد که اگر سرورها در این دمای مشخص به کار خود ادامه دهند احتمال خرابی آنها به میزان 28% کمتر از زمانی است که که سرورها در دمای مشخص 20 درجه سانتیگراد مشغول به کار هشتند . از طرف دیگر اگر سروها در دمای oC 45 درجه قرار بگیرند، فاکتور X به عدد 1.76 می رسد. به این معنی که میزان احتمال خرابی برای سرورها در صورت کار در دمای 45 درجه سانتیگراد، 76% بیشتر از حالت پایه (کار در دمای 20 درجه) می باشد.
البته باید به یک نکته بسیار مهم توجه داشت که فاکتور X برابر با 1.76 به معنی 76% احتمال خرابی بیشتر از حالت پایه می باشد به این معنی نیست که 76% احتمال خرابی کل وجود دارد. بلکه تنها بین دو حالت مقایسه ای در نظر گرفته شده است. معمولا میزان خرابی کل سالایانه سرورها پایین بوده و در حد 2% الی 4% می باشد. حتی اگر سرورها در دمای oC 45 مشغول به کار باشند بر طبق محاسبات ASHRAE میزان خرابی تقریلا در حد 7% است.
بادر نظر گرفتن همین نکات، برخی موضوعات جالب توجه می شوند. اگر در برخی از ماههای سال، سرورها در دمای پایینی کار کنند، نتایج کار در دماهای بالاتر در برخی ماه های دیگر سال، جبران خواهد شد. این سخن به این معنی می باشد که استفاده از هوای بیرون برای سرمایش در برخی ماه های سال، تاثیر عمیقی بر میزان مصرف انرژی در مرکز داده خواهد داشت. به بیان صریحتر، اجازه بدهید که مرکز داده در زمستان بسیار سرد شود و در تابستان در دماهای بالاتر از معمول کار کند. مطمئن باشید در این حالت فاکتور X سالیانه در مقدار معقولی خواهد بود.
از آنچه در بالا بیان شده می توان گفت در حقیقت شما برمبنای داده هایی که فاکتور X تعیین می نماد تصمیمات خود را برای دمای مرکز داده در دوره های مختلف سال تنظیم می کنید. با استفاده از یک سیستم هوشمند و یک برنامه مدیریت زیرساخت مرکز داده (DCIM) کاملا استفاده ازاین راهکار قابل اجرا است و به احتمال زیاد تاثیر قابل ملاحظه آن را در میزان بازده انرژی مرکزداده خواهید دید.
البته چالش های زیادی در راه وجود دارد. یکی از مهمترین این چالش ها این است که آیا شرکت ها حاضر به استفاده از این شیوه می باشد. آیا داده های قابلیت اطمبنان آمده در ASHRAE TC 9.9 برای قانع کردن مدیران شرکتها برای استفاده از فاکتور X کافی می باشد.
چالش دیگری که وجود دارد این است که فاکتور X با تمرکز بر روی تاثیرات دما بر روی سرورهای تعریف شده است و وسایل دیگری چون سیستم های ذخیره سازی، تجهیزات شبکه و … چندان مورد توجه واقع نشده اند. از آنجا که تجهیزات بسیاری در یک مجموعه مرکز داده، تحت تاثیر افزایش دمای قرار می گیرند. برای درک بهتر رفتار مرکز داده در کنار شناخت تاثیرات فاکتور X به بقیه موارد نگاه جامعی داشت. در مقاله ” اثرات غیرمنتظره افزایش دمای مراکزداده” این تاثیرات به تفصیل بیان شده است.
درج دیدگاه