پیشرفت فناوری و گسترش تجهیزات و حسگرهای متصل به‌هم پدیدآورنده‌ی عصر جدیدی در ساختمان‌ها و مدیریت ساختمان بوده است. امروزه مهندسان و مدیران تاسیسات برای طراحی و ساخت ساختمان‌های هوشمند تحت فشار قرار دارند و باید ساختمان‌ها را با فناوری‌های متعدد و پیچیده‌ی امروزی مجهز کنند.
چگونه از کلبه‌های چوبی به برج‌های فلزی رسیدیم؟ چگونه شبکه‌ی برق اولیه به شبکه‌ی انرژی سبز امروزی تبدیل شد؟ چگونه تاریکی شب به روشنایی هوشمند امروزی مبدل گردید؟ چگونه دستگاه تایپ به کامیپوتر تبدیل شد و میلیون‌ها دستگاه به اینترنت امروزی متصل شدند؟ در این مطالب نگاهی می‌اندازیم به تکامل ساختمان‌ها و رشد تجهیزات متصل به‌هم؛ چیزی که باعث بیشینه‌ی بازدهی در تاسیسات مختلف و ظهور ساختمان‌های هوشمند شده است.
ابتدا فناوری‌هایی را بررسی می‌کنیم که در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 در ساختمان‌ها استفاده شدند. روشنایی داخلی ساختمان و به‌وجود آمدن شبکه‌ی برق شاید نقطه‌ی عطف پیشرفت ساختمان‌ها در این دو قرن بوده است که در سال 1870 روی داد. چیزی نگذشت که ادیسون آخرین بارقه‌ی نبوغ خود یعنی لامپ‌های رشته‌ای را به‌نمایش گذاشت. حداکثر عمر این لامپ‌ها 14٫5ساعت بود.
در هشتمین دهه‌ی قرن نوزدهم روشنایی الکتریکی فقط در اختیار ثروتمندان بود که معمولا در هتل‌ها و املاک لوکس زندگی می‌کردند؛ کسانی مانند مورگان (J.P. Morgan) و جرج واشینگتن. در این دوره کارخانه‌ها و مراکز اصلی شهر با برق DC کار می‌کردند و 95% بقیه‌ی مردم از نعمت برق بی‌بهره بودند. سیستم‌های برق کوچک را معمولا به کارخانه‌ها می‌فروختند و در برخی از صنایع و معدن‌ها استفاده می‌کردند.
در سال 1882 کمپانی روشنایی ادیسون اولین کارخانه‌ی تولید برق را در نیویورک بنیان گذاشت. این کارخانه به‌اندازه‌ی 400 لامپ برق تولید می‌کرد و برای 85 مشتری خصوصی نیز انرژی الکتریکی تامین می‌نمود.
در این سال‌ها تحول دیگری نیز رخ می‌داد و اولین برج‌ها ساخته می‌شدند. شرکت متعلق به آقای ویلیام لی‌بارون (William Le Baron Jenney) در سال 1885 در شیکاگو یک ساختمان 10 طبقه‌ی فلزی ساخت. او خودش فکر ساختن برج‌های فلزی را از آتش‌سوزی مهیبی می‌دانست که در سال 1871 در شیکاگو اتفاق افتاد. در این آتش‌سوزی بزرگ 8 کیلومتر مربع از مساحت شهر سوخت که پوشیده از خانه‌های چوبی بود.
تا سال 1890 شرکت آقای لی‌بارون بلندترین برج‌ها را در شیکاگو می‌ساخت. سپس شرکت ساختمانی آقای جوزف پولیتزر (Joseph Pulitzer) در نیویورک ساختمانی به ارتفاع 95 متر ساخت.
ادارات و سازمان‌های بزرگ از ساختن برج‌های بزرگ به‌شدت استقبال می‌کردند. در اوایل 1900 ساخت ادارات مدرن گسترش یافت. در سال 1904 مهندس آمریکایی فردریک تیلور (Frederick Taylor) اولین محیط اداری مدرن را طراحی کرد که کارمندان در یک محوطه‌ی وسیع و باز مشغول به‌کار بودند و مدیران از اتاق‌های شخصی بر کارشان نظارت داشتند.
در سال 1913 ویلسون (Woodrow Wilson) رئیس‌جمهور وقت آمریکا در مراسم افتتاحیه‌ی ساختمان Woolworth که بلندترین ساختمان آن زمان بود 80,000 لامپ روشن کرد. در سال 1916 ساختمان‌های جدید اداری دیگر عادی شده بودند و نیویورک اولین مجموعه‌ی قوانین را برای برج‌های اداری و مسکونی تدوین کرد. ازاین‌پس کسب‌وکار برق مانند بمب منفجر شد. در اوایل قرن 20 در آمریکا تولید و توزیع نیروی برق خیابان‌ها و شهرک‌های نیویورک را بیش از 30 شرکت مختلف برعهده داشتند.
در مطلب بعدی از این مجموعه می‌پردازیم به گسترش فناوری‌هایی که ساختمان‌ها را به‌سوی محیط‌های آرام و با بازده بیشتر رهنمون شدند: ساختمان‌های هوشمند.
درج دیدگاه