پروژه‌های مرکز داده : تحویل موقت

در ضمن ساخت یک مرکز داده‌ ی جدید، هیچ تضمینی برای صاحب مرکزداده وجود ندارد که زیرسیستم‌های زیرساخت‌های فیزیکی متعدد –برق، سرمایش، اطفا حریق، ایمنی و مدیریت- به خوبی در تعامل با یکدیگر عمل خواهند کرد. فرایند تحویل موقت به بازبینی و تست طراحی زیرساخت‌های فیزیکی در مرکز داده به عنوان یک سیستم یکپارچه پرداخته تا از ارائه‌ی بالاترین درجه‌ی اطمینان در سیستم اطمینان حاصل کند.

روش‌های سنتی در فرایند تحویل موقت عملی دلهره‌آور محسوب می‌شد. از آن جا که عملکرد رسمی سیستم با تحویل موقت سیستم آغاز می‌شد، تیم تحویل موقت برای تکمیل سریع و به موقع فرایند آن، فشار و استرس بسیاری را متحمل می‌شدند. تحویل موقت ممکن است نیازمند هزینه‌های بالا بوده و به همکاری افراد با رشته‌های متفاوت از واحدها و دپارتمان‌های مختلف ، نیاز دشته باشد. این دلایل موجب شده تا فرایند تحویل موقت مرکزداده ، فقط در مراکز داده‌ی بزرگ(بیش از دو هزار متر مربع) رعایت شود.

اخیرا بسیاری از مدیران مرکز داده ترجیح می‌دهند تا ریسک انجام تحویل موقت در ابعاد کوچک و یا حتی عدم انجام آن را پذیرفته و اجازه می‌دهند تا تنها با تکیه بر داده‌های اولیه از تنظیمات، مرکز داده‌ی جدید کار خود را آغاز کند. اگرچه که با توجه به عملکرد شبانه روزی تمام طول هفته (7 * 24)، دیگر نمی‌توان این احتمال را پذیرفت که عملکرد سیستم در معرض شکست قرار گرفته و از لحاظ اقتصادی، خرابی و از کارافتادگی سیستم گزینه‌ی قابل قبولی نیست. درنتیجه، تحویل موقت امروزه به یک نیاز در کسب وکار تبدیل شده است.

شکل 1: فرایندهای طراحی و ساخت مرکز داده

اگر بخواهیم گام تحویل موقت را در قالب یک پروژه‌ی کلی طراحی/ساخت مرکز داده بگنجانیم، این گام جزیی از فاز اجرا به شمار خواهد رفت. (به شکل 1 مراجعه شود.) در فاز اجرا، تحویل موقت باید پس از آن که سیستم‌های زیرساخت فیزیکی تحویل داده شده، مونتاژ و نصب شده و هر یک از سیستم‌ها نیز تنظیم شده، انجام شود. زمانی که گام تحویل موقت انجام شد، به طور رسمی می‌توان راهنمایی و آموزش کارکنان مرکز داده را آغاز کرد. برای یک مرور کامل از فرایندهای پروژه‌ی طراحی و ساخت یک مرکز داده، به گزارش “پروژه‌های مرکز داده:فرایندهای استاندارد”[2] مراجعه شود.

تعریف تحویل موقت

تحویل موقت به عنوان دانشی در زمینه‌ی قابلیت اطمینان تعریف می شود که نتایج حاصل از فرایندهای طراحی و ساخت مرکز داده را تایید و مستندسازی می‌کند. ریشه‌های این گام را می توان در بسیاری از سازندگان مستقل تجهیزات جستجو کرد که در طول ده سال گذشته، پس از نصب اجزای مشخصی از سیستم مرکز داده‌ی خود، به ارائه‌ی خدمات تنظیمات اولیه مشغول بودند. اساسا هر فرایند در تنظیمات اولیه، به صورت منزوی و مستقل از بقیه اجزا عمل می‌کند. پیمانکار عمومی بسیاری از سازندگان تجهیزات را برای عرضه و نصب محصولاتشان استخدام می کند.

این سازندگان برنامه‌ی زمانی نصب محصولات را به عنوان یک راهنما در اختیار دارند. زمانی که هر یک از سازندگان، نصب محصول مشخص خود را به اتمام رساند، از مدیر ساخت، از مدیر ساخت یک گواهی‌ اتمام کار درخواست می کنند. این گواهی، به عنوان سندی خواهد بود که سیستم قرارداد نصب شده  عمل می کند و تنها در آن صورت است که درخواست پرداخت دستمزد که از طرف سازنده مطرح شود، رسمیت می‌یابد. اگرچه، برای آن که محصولات خاص و متفاوت نیز با یک روش کاملا یکپارچه، عمل کنند، هیچ شرایط قراردادی وجود ندارد.

اجرای گام تحویل موقت برای تمامی یک مرکز داده‌، زمانی مطرح شده و توسعه یافت که رویه‌های استاندارد در تنظیمات اولیه تجهیزات دائما در تشخیص نقاط ضعف در تمام سیستم، اشتباه کرده و شکست می خوردند.(به شکل 2 مراجعه شود.) یک مدیر مرکز داده که از صرف زمان و هزینه برای تحویل موقت اجتناب کند، نمی‌تواند قضاوت درستی از توانایی مرکز داده داشته و با مصارف حیاتی در نظرگرفته شده مواجه شده و آن‌ها را مدیریت کند.

شکل 2: در محصولات وابسته بر تنظیمات اولیه ، انسجام مناسب زیرسیستم‌های کلیدی مورد غفلت واقع می‌شوند.

تحویل های موقت‌ دقیق معمولا برای مراکز داده‌ی متوسط تا بزرگ شسته رفته (جدید) صورت می‌گیرد. ولی مراکز داده‌ی کوچک‌تر با کاربری‌های مشاغل حساس نیز چنانچه از عهده‌ی هزینه ها برآیند، می‌توانند با اجرای تحویل موقت مناسب عملکرد خود را بهبود بخشند.

راهنمای  ASHRAE 0- فرایند تحویل موقت[3] می‌تواند یک مرجع مکمل برای شرکت‌هایی که تصمیم به تحویل موقت مرکز داده‌ی خود دارند، به‌شمار رود. این مطلب، به مرور و بازنگری تحویل موقت، تعریف هر فاز تحویل موقت، الزامات برای پذیرش هر فاز، الزامات برای مستندسازی هر فاز و الزامات آموزش کارکنان عملیات و نگهداری می پردازد. برای اطلاعات بهتر به گزارش “ده اشتباه که باید در تحویل موقت مرکز داده از آن اجتناب شود”[4] مراجعه کنید.

دستاوردهای تحویل موقت

دانش به دست آمده از تجربه های پیشین در تحویل موقت، باید مکتوب و مستند شده و نگهداری شود. برای آن که فرایند تحویل موقت به ثمر رسیده و مزایای مورد نظر از آن حاصل شود، سه سند زیر می بایست ایجاد شوند:

• گزارش سند “چون ساخت”
• گزارش لگاریتم خطای اجزا
• گزارش روند

گزارش “چون ساخت”

گزارش “چون ساخت” بر تست اجزای مشخصی از سیستم تاکید داشته، انواع تست های انجام شده را توضیح داده و یک حساب خط به خط از نحوه‌ی قبول یا رد شدن اجزا در تست ارائه می‌دهد. در آینده، زمان انجام تحلیل شکست، سند چون‌ساخت به عنوان یک سند مرجع عمل خواهد کرد. مثال زیر محتوای گزارش سند “چون‌ساخت” را بیان می‌کند:

1- توصیف مرکز داده الف) اندازه‌ی مرکز داده به متر مربع ب) اجزای کلیدی زیرساخت فیزیکی ج) سطح افزونگی در اجزا د) سطح کلی حساسیت در مرکز داده 2- معیارهای طراحی مرکز داده  الف) پلان طبقه شامل مکان های تجهیزات زیرساخت‌های فیزیکی (شامل رک‌ها) ب) پلان طبقه بیانگر توزیع برق ج) پلان طبقه بیانگر مبرد، چیلر و لوله‌های اطفای حریق د) پلان طبقه با الگوی فعلی جریان هوا 3- تایید اجزا الف) مدل مشخص شده (تولید، نام مدل، شماره مدل، شماره شناسایی دارایی) ب) مدل تحویل شده (تولید، نام مدل، شماره مدل، شماره شناسایی دارایی) ج) مدل نصب شده (تولید، نام مدل، شماره مدل، شماره شناسایی دارایی) د) مدل ظرفیت (Kw, volts, amps) ه) شرایط عمومی تجهیزات 4- ارقام عملکرد الف) رویه‌های تست ب) پاسخ مورد انتظار ج) پاسخ واقعی د) تعیین پذیرش یا رد

شکل 3: نمونه‌ی طرح کلی گزارش سند چون‌ساخت

گزارش لگاریتم خطای اجزا

لگاریتم خطای اجزا که همچنین با نام تحلیل عوامل شکست و آثار بالقوه آن[5] (FMEA) نیز شناخته می‌شود، بر اجزای مشخصی از سیستم که در تست رد شده‌اند، تمرکز داشته و تاثیر این تست مردود بر دیگر اجزا (چه اجزای پیشین و چه اجزای بعدی در مساله) را مستندسازی می کند. این گزارش نتایج داده‌های عملکرد را با جزییات مطرح کرده و خطاهای پیشامده را مشخص کرده و برای آن‌ها راه حل هایی ارائه می‌دهد. در ادامه یک مثال از گروه های اطلاعاتی ارائه شده در یک گزارش لگاریتم خطای اجزا آورده شده است.

جدول 1: مثالی از گزارش لگاریتم خطای اجزا

موضوع تست/ شماره‌ی روش/ ID در توالی‌ها	شکست/ دلیل شکست	سیستم تحت تاثیر	اقدامات اصلاحی
موضوع تست: برق شماره‌ی روش:21 توالی:12	شکست: UPS نتوانسته پس از تغییر از حالت bypass به کارکرد کامل، مقدار مصرف را تامین کند. دلیل شکست: اتصال باتری ابتدایی در سر رشته ی باتری ها وصل نبوده است.	ژنراتور، بار مجازی و خوشه ی باتری	یک تکنسین برق به کار گرفته شده تا از اتصال  تمام درپوش های باتری اطمینان حاصل شده و مجددا تست انجام شود.
موضوع تست: سرمایش شماره‌ی روش:38 توالی:3	شکست: جریان آب سرد در CRAC متوقف شد. دلیل شکست: پمپی که بین کندانسور و CRAC کارگذاشته شده بود کار نکرده بود.	چیلر، CRAC، کندانسور	مهندسی تجهیزات، پمپ را با یک واحد پمپ اضافه جایگزین کرده تا واحد جدیدی نصب شود.
موضوع تست: سیستم حریق شماره‌ی روش: 42389 توالی:8	شکست: سنسور تشخیص دهنده‌ی دود A6 نتوانست در زمان تست، هشدار دهد. دلیل شکست: سنسور معیوب در نزدیکی ورودی	سیستم توزیع هوا، سنسور نقاط تجمع، واحد تشخیص دود	برای تعویض واحد تشخیص دود با سازنده تماس گرفته شود.

 

تحویل موقت یک فرایند همواره در جریان است. زمانی که تمام پارامترهای عملیاتی تایید شده و تمام تنظیمات چک شد، مستندات تحویل موقت به عنوان یک معیار سنجش برای نظارت بر تغییرات و روند‌های مرکز داده محسوب می‌شود.

خلاصه اجرایی / گزارش روند

زمانی که تحویل موقت واقعی کاملا انجام شد، یک گزارش روند تهیه و منتشر می‌شود. این گزارش شامل خلاصه‌ای از مدیریت روند از عملکردِ قابل‌شناسایی در سیستم  است. در این خلاصه همچنین، شرحی دقیق از سیستم ارائه داده که مشکلات به وجود آمده و برطرف شده را تعیین می‌کند و مشکلات باقیمانده را نیز برای اقدامات اصلاحی آینده مشخص می‌کند. علاوه بر آن، یک برنامه‌ی از اقدامات آتی و یک بیانیه تایید اعتبار صادر شده از طرف مسئول تحویل موقت نیز در این خلاصه آورده شده که تایید کرده مرکز داده تمامی انتظارات آمده در طراحی شرکت را برآورده می‌سازد. تمامی اطلاعات برگرفته از دو گزارش لگاریتم خطای اجزا و سند چون‌ساخت، در این گزارش ترکیب شده، ارائه می گردند. در ادامه، مثالی آورده شده که حاوی طرحی کلی از محتوای گزارش روند تحویل موقت است:

خلاصه‌ای از اجرا: 1.    بازبینی مرکز داده 2.    خلاصه‌ی پیش تحویل موقت مرکز داده (همان داده های اولیه از تنظیمات اجزا) 3.    خلاصه‌ی محدوده‌ی تحویل موقت بررسی اجمالی روش تحویل موقت: 1.    روی‌های تست شده 2.    توالی تست‌ها روند عملکرد در تحویل موقت سیستم مرکز داده 1.    شامل زیرساخت‌های فیزیکی ورودی برق و خروجی حرارت در مرکز داده 2.    گزارش مصرف انرژی برنامه ریزی شده همراه با هر دو شاخص مصرف انرژی (EUI)[6] و شاخص هزینه‌ی مصرف انرژی (ECI)[7]. EUI بر اساس kW به ازای هوای تهویه شده در متر مربع مرکز داده و یا ECI بر اساس دلار به ازای فضای مترمربع تهویه شده در طول سال محاسبه می‌شود. 3.    تحلیل لگاریتم خطا، با تاکید بر ریشه‌ی علل شکست. نتیجه‌گیری 1.    آثار احتمالی توسعه‌های آتی

 

اسناد تحویل موقت باید در کتابخانه‌ی روش‌ها و اقدامات مرکز داده نگهداری شود.(به شکل 5 مراجعه شود.) دانش کسب شده باید در یک سیستم رسمی شرکت مستند و مکتوب شده تا تنها در اختیار یک یا دو نفر از کارکنان که احتمال دارد روزی شرکت را ترک کنند، قرار داده نشود.

چنانچه پایگاه دانش تحویل موقت با روشی خودکار عمل کند، قادر خواهد بود تا به عنوان یک ابزار آموزشی ارزشمند در میان سازندگان و کارکنان جدید که مشغول نصب قطعات جدید تجهیزات هستند، به کار گرفته می شود. پشتیبانی IT و دپارتمان تجهیزات در محل، نیز می توانند از داده‌های تحویل موقت به منظور آموزش استفاده کنند. آموزش های پیشرفته‌تر می توانند شامل آن بوده که کارکنان باید در زمینه‌ی نتایج تست تحویل موقت، معلومات کافی داشته باشند. در واقع، توانایی اجرای تست های تحویل موقت ممکن است به عنوان معیاری جهت دستیابی به سطح گواهینامه عملکرد فنی داخلی به شمار رود.

شکل 5: خروجی های تحویل موقت باید کاملا هدفمند گردند.

کاربردهای معمول از داده‌های حاصل از تحویل موقت عبارتند از:

• مقایسه‌ی عملکرد آینده با عملکرد شناخته‌شده‌ی روز اول (روند عملکرد)
• آموزش کارکنان محل پروژه (نوارهای ویدیویی ضبط شده از رویه‌های حیاتی که در آینده نیز باید اجرا شوند.)
• شفاف‌سازی ریشه های علل شکست‌های آینده (تحلیل‌های استدلالی)
• استناد برای جبران خسارت گارانتی، پوشش و دیگر خدمات بیمه.
• پشتیبانی داده ها در تحلیل ارزیابی ریسک
• داده های بنچ‌مارک برای ارزیابی عملکرد کلی سیستم
• شناسایی اجزایی از سیستم که یا باید دوباره طراحی شده و یا برگردانده شوند.
• پیش‌بینی نتایج قابل انتظار از گزارش های سیستم

پایگاه دانش تحویل موقت همچنین باید از طرف مدیریت ارشد نیز برای تخمین قابلیت استفاده در آینده و عمر متوسط مرکز داد، به کار گرفته شود.

ورودی ها در تحویل موقت

گام تحویل موقت در نتیجه‌ی فرایندهای مرتبط متعددی آغاز می شود که پیشتر اجرا شده‌اند. این ورودی‌های کلیدی عبارتند از:

1. آماده‌سازی محل پروژه‌ی مرکز داده و کارهای نصب
2. داده‌های اولیه از تنظیمات اجزا
3. پارامترهای طراحی مرکز داده

آماده‌سازی محل پروژه‌ی مرکز داده و کارهای نصب

با هماهنگی های محل پروژه می توان از شناسایی پیش‌نیازهای نصب و همچنین از تحقق تمام الزامات سیستم اطمینان یافته، به مرور و بازبینی الزامات نصب سیستم الکتریکی و سرمایش با کمک یک پیمانکار فرعی پرداخته و طراحی جانمایی طبقات را می‌سنجد. سپس اجزای تجهیزات زیرساخت های فیزیکی در محل نصب می شوند.

داده‌های اولیه از تنظیمات اجزا

هر دو گروه کارکنان مرکز داده و سازندگان تجهیزات، مسئولیت انجام تنظیمات هر یک از اجزای سیستم بر عهده دارند. زمانی که یک قطعه از تجهیزات، به طور مثال یک UPS، تحویل و نصب می‌شود، گام منطقی بعدی انجام تنظیمات اولیه خواهد بود. به طور کلی تنظیمات اولیه شامل تامین برق مورد نیاز آن جز از سیستم و اطمینان از عملکرد مناسب آن، می‌باشد.

نتایج متعدد حاصل از تست های تنظیمات اولیه، باید پیش از آغاز فرایند تحویل موقت در اختیار تیم تحویل موقت قرار داده شوند. در آن زمان، تیم می‌تواند در مورد آن که تا چه حد تحویل موقت برای اجرای یک تست کافی و منسجم، لازم خواهد بود تصمیم گیری کند. (به جدول 2 مراجعه شود.)

جدول 2: یک نمونه از چک لیست محدوده‌ی تحویل موقت

تست برق	تست سرمایش	تست اطفای حریق و ایمنی	تست کنترل و سیستم نظارت بر زیرساخت ها
o اتصال به زمین سیستم o ژنراتور o UPS o ATS o سیستم یکپارچه‌ی برق o EPO	o    چیلر o    پمپ‌های آب سرد o    برج خنک کننده o    پمپ‌های کندانسور آب o    لوله کشی o    مبدل حرارتی o    CRAC o    جریان هوا/ داکت o    سیستم یکپارچه‌ی سرمایش	o    لوله‌کشی o    سیستم آب‌پاش o    سنسورها o    پمپ ها o    آلارم‌های اتوماتیک o    شناساگر دود o    دستگاه‌های الکترونیکی o    Man-trap o    سیستم قفل در o    دوربین امنیتی	o سیستم نظارت بر برق o سیستم نظارت بر CRAC o سنسور رطوبت o سنسور تشخیص حرکت o سنسور درجه‌ی حرارت o سیستم مدیریت ساختمان

 

پارامترهای طراحی مرکز داده

در یک طراحی سنتی مرکز داده، طراح با پیش‌فرض های عملیاتی (1525 متر مربع، ردیف II با 10% رشد سالیانه) کار طراحی را شروع کرده و سپس، بر اساس سفارش، و با استفاده از اجزای سفارشی، طراحی زیرساخت فیزیکی مرکز داده را پیش می‌برد. در این راه، طراح برای بررسی و تعیین دقت و ایجاد اصلاحات لازم در طراحی با همکاران خود مشورت کرده و در انتها، طراحی نهایی خود را ارائه می دهد. فرایند طراحی شامل تخمین، قطعات سفارشی و طراحی‌های مجدد بوده که تمامی آن‌ها در کنار هم، با بالا بردن درجه‌ی پیچیدگی، تعداد خطا را افزایش می‌دهند. در این روش سنتی، با توجه تمام هزینه ها و ریسک‌های بالایی که در پی دارد، مدیران مراکز داده را از سرمایه گذاری مبالغ بیشتر بر تحویل موقت مناسب مرکز داده، منصرف می‌کند.

طراحی مدرن مرکز داده، روش متفاوتی را اتخاذ می کند. یک تحلیل دقیق شامل ظرفیت توان، سطح حساسیت (مطابق با کلاس بندی در مرکز داده)، برنامه‌ریزی ظرفیت سرمایش و برق و طرح‌های رشد مرکز داده بوده که گام های آغاز طراحی را شکل می‌دهند.

این پارامترهای طراحی در انتها در قالب یک پلان طبقه ارائه می‌شود. این پلان طبقه به تیم تحویل موقت این امکان را داده تا سیاستی برای مستندسازی و تست اجزای سیستم یکپارچه ایجاد کنند. (به شکل 10 مراجعه کنید.)

خوشبختانه نوآوری های اخیر در تکنولوژی زیرساخت های فیزیکی، مانند اجزای مدولار و انعطاف پذیر سرمایش و برق، به نفوذ اجزای استاندارد در فرایند طراحی، کمک کرده‌اند. با استانداردسازی فرایندها و محصولات، مزایای گسترده‌ای در زیرساخت های فیزیکی حاصل شده که تمامی فرایندها از برنامه‌ریزی اولیه تا عملیات روزانه را تسهیل می نمایند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه‌ی دسترسی، چابکی، و مزایای TCO در استانداردسازی زیرساخت های فیزیکی، به گزارش “استانداردسازی و مدولاریتی در زیرساخت‌های فیزیکی مرکز داده”[8] مراجعه شود. با قرارگیری اجزای استاندارد سیستم در جای خود، گام تحویل موقت به وظیفه‌ای کم استرس‌تر، مقرون به صرفه تر و با ارزش‌تر تبدیل شده که می تواند در همه‌ی مراکز داده ی بزرگ و کوچک، اجرا شود.

شکل 6: هر دو گروه منابع بیرونی و داخلی ورودی هایی برای تحویل موقت فراهم می آورند.

تحویل موقت چگونه عمل می کند

تحویل موقت به مقایسه‌ی عملکرد واقعی سیستم با عملکرد فرض شده توسط طراح در زمان طراحی مرکز داده، کمک می کند. در اصل تحویل موقت همان ” بیمه‌ی قابلیت اطمینان سیستم” است. در بیمه‌های سنتی، هدف اصلی سلب و یا کاهش سطح مسئولیت در زمان بروز حوادث در کسب و کار است. تحویل موقت نیز با اطمینان پیشاپیش از عملکرد صحیح سیستم به طور یکپارچه، ریسک خرابی در مرکز داده را کاهش می‌دهد. همچنین با کمک تحویل موقت می‌توان پیش‌بینی کرد که در زمان پیش آمدن خرابی، تجهیزات و سیستم چگونه عمل خواهد کرد.

مدیران مرکز داده با بررسی این که آیا هزینه‌های خرابی و از کار افتادن سیستم بیشتر از هزینه‌ی فرایند تحویل موقت بوده و یا خیر، می‌توانند به ارزش واقعی فرایند تحویل موقت پی ببرند. طبق نظر Einhorn Yaffee Prescott و یا به اختصار (EYP)، بر اساس قاعده‌ی سرانگشتی[9]، باید 2% از هزینه‌های پروژه‌ی مرکز داده را برای تحویل موقت صرف کرد. در بیشتر موارد، اجرای تحویل موقت به 5 تا 10% بازگشت سرمایه (ROI) در قالب عملکرد مرکز داده، منجر شده و به مالکان سود می‌رساند.[10]

فرایند تحویل موقت

فرایندهای کلیدی تحویل موقت عبارتند از:

1. برنامه‌ریزی
2. سرمایه‌گذاری
3. انتخاب مسئول تحویل موقت
4. تهیه سند
5. ایجاد یک مرکز فرماندهی
6. اجرای تست
7. مستندسازی

تهیه سند

فرایند تحویل موقت، در حقیقت ماه‌ها پیش از تحویل واقعی تجهیزات زیرساخت فیزیکی، آغاز‌ می‌شود. جلسات تحویل موقت نیز باید چندین هفته پیش‌تر از تاریخ تحویل موقت آغاز شده و به طور منظم برگزار شوند. مستندات تنظیمات اولیه، باید به عنوان قسمتی از فرایند برنامه‌ریزی از طرف سازندگان زیرسیستم های مختلف اجزا فراهم شوند. در این جلسات برنامه‌ریزی، نحوه‌ی سامان دهی برنامه‌ی زمانی تحویل موقت به اطلاع ذینفعان درجه اول و دوم رسانده می‌شود. در این جلسات، می توان طرح‌هایی را برای تعیین توالی رویدادها و هماهنگی برنامه‌های زمانی، ارائه داد. در مرحله‌ی برنامه‌ریزی، مسئولیت اعضای تیم پروژه که در تحویل موقت مشارکت خواهند داشت، باید به روشنی تعریف شود.

فرایند تحویل موقت، تلاش داشته تا به هر تعداد که ممکن است نقاط منفرد شکست (SPOF)[11] را شناسایی کند. تجهیزات جدید و یا تجهیزات تر تمیز ، کنترل تمامی حرکات رخ‌داده در محیط یک مرکز داده را تسهیل می کنند. در یک مرکز داده‌ی شسته رفته، تمامی داده های پیش‌فرض طراحی و عملیاتی، قابل دستیابی و به‌روز است. علاوه بر آن، نیازها و محدودیت‌ها درک شده و کارکنان کلیدی برای ارتباط، در دسترس هستند. به طور مثال، ممکن است نیاز به تجهیزاتی باشد که باتری‌شان توان تامین 5 دقیقه زمان پشتیبانی را داشته باشد، و در عین حال محدودیتی نیز وجود داشته که ژنراتورها نباید بیش از 30 دقیقه کار کنند.

تجهیزات فعلی موجود و یا همان فرسوده، محدودیت های بیشتری در قیاس با تجهیزات نوساز ایجاد می کنند. در مرکز داده‌ی فرسوده، مدارک و مستندات اصلی فرایند تحویل موقت تنها شامل اطلاعات در مورد تنظیمات اولیه‌ی اجزای سیستم بوده و  مدارک مربوط به طراحی اصلی ممکن است در آن لحاظ نشده و در دسترس نباشد. صاحب ملک و یا شرایط و توافقات آمده در اجاره نامه نیز ممکن است تغییر کرده باشند. اسناد پیمانکار عمومی نیز ممکن است تنها قسمتی از اطلاعات را در بر داشته و یا حتی این اسناد نیز در دسترس نباشند. ممکن است مدارک پیمانکاران فرعی و سازندگان به‌روز نبوده و حاوی اطلاعات اشتباه باشد و یا در دسترس نباشند. احتمال دارد که مدیریت و یا ذینفعان اصلی پروژه، تغییر کرده باشند.

شرکت ممکن است تحت ادغام با شرکتی دیگر قرار گرفته و یا حتی فروخته و واگذار شده باشد. به بیان ساده‌تر، می توان این طور نتیجه‌گیری کرد که این تصوری بسیار غیر منطقی خواهد بود چنانچه که از پروژه‌ی تحویل موقت یک مرکز داده‌ی از پیش موجود و ساخته شده، همان توقعات و انتظارات یک پروژه‌ی مرکز داده‌ی نوساز را داشته باشیم. این سناریو های پیچیده در فرایند تحویل موقت باید جهت تقویت و تاکید بر اهمیت اجرای اتوماسیون پیش از توسعه‌ی مستندسازی، ذخیره‌سازی . فرایندهای بازیابی اطلاعات به کار گرفته شوند.

متوسط دوره‌ی زمانی برای یک مرکز داده‌ی فرسوده که بتواند یک پروژه‌ی بزرگ ارتقای مرکز داده را پشت سر بگذارد، چهار سال در نظر گرفته می‌شود. در نتیجه در ابتدا، اجرای بهترین راه‌کارها در فرایند تحویل موقت، اهمیت بسیاری دارد. چنانچه تاریخچه‌ی این مرکز داده‌ی موجود به شکل مناسبی مستندسازی شده و مدارک نگهداری شوند، این مدارک به عنوان اطلاعات پایه و مبنا برای مرکز داده‌ی جدید، به ‌کار گرفته می شوند. علاوه بر آن، سوابق و اسناد مربوط به پیگیری‌های انجام شده نیز به عنوان ورودی در طراحی‌های جدید استفاده می‌شوند.

اسناد هزینه‌های پیشین پروژه‌ی مرکز داده‌ی موجود نیز می‌تواند برای بودجه بندی دقیق‌تر برای مرکز داده‌ی جدید مورد بازبینی و بررسی قرار گرفته و قابلیت اطمینان در تجهیزات قبلی و جدید پیش بینی شود. تمامی سرمایه‌گذاری صورت گرفته بر تحویل موقت در گذشته می‌تواند برای پروژه‌های طراحی و ساخت جدید به‌کارگرفته شود.

سرمایه‌گذاری

تشخیص مقدار تحویل موقت که باید انجام شود، به انتظارات تجاری از تقاضا و هزینه بستگی دارد. هرچه فرایندهای تحویل موقت در گذشته کامل تر صورت گرفته باشد، ره‌اندازی برای پروژه‌های آتی سریع‌تر و کم هزینه تر خواهد بود. تحویل موقت تلاش در ایفای نقش همان سیاست‌های بیمه‌ای در قابلیت اطمینان مرکز داده را دارد. به طور مثال با بیمه‌ی عمر، هرچه فرد بیمه‌شده مسن تر باشد، باید مبلغ بالاتری برای سطح مشخصی از بیمه را بپردازد. در اینجا نیز مقدار “درست” سرمایه گذاری شده کاملا متناسب با سن مرکز داده است. با وجودی که تحویل موقت کامل برای یک مرکز داده‌ی ده ساله نیز امکان پذیر بوده ولی ممکن است جایگزینی آن با یک مرکز داده‌ی جدید مقرون به صرفه تر باشد.

انتخاب مسئول تحویل موقت

انتخاب نهایی مسئول فرایند تحویل موقت، تحت تاثیر نقطه نظرات و عوامل موثر بسیار متعددی قرار دارد. زمانی که تصمیم بر مشارکت یک مسئول تحویل موقت در یک شرکت متوسط و یا بزرگ داریم، بهترین راه کار توصیه شده حاکی از انتخاب مسئول تحویل موقت مستقل خواهد بود. این راه کار از آن جهت اهمیت داشته که با تایید اعتبار شرکت توسط فردی مستقل از آن شرکت، تصویر عمومی از کسب و کار ارتقا می‌یابد.

بخش مالی نیز در به کار گیری حسابرسان مستقل از خارج شرکت، رویه ی مشابهی را دنبال می کنند. بیشتر شرکت‌هایی پیرو اصول عمومی پذیرفته‌ی شده حسابداری (GAAP)[12] هستند. این اصول بر مشارکت اداره‌ی بازرسی مستقل در تایید اعتبار تمام اطلاعات مالی عمومی شرکت ها تاکید دارد. این بازرس نباید هیچ گونه ارتباط و آشنایی ثانویه‌ای با شرکت ها داشته که بر استقلال و بی‌طرفی دیدگاهش تاثیر بگذارد.

قوانین داخلی بازرسی در بیشتر شرکت‌ها ایجاب می‌کند که مسئول تحویل موقت نیز باید مطابق با همان رویه‌های سخت و ثابتی که بر دپارتمان مالی اعمال می‌شود، عمل کند. علت این رویه‌ها آنست که بیانیه های تایید اعتباری که از فرایند تحویل موقت مرکز داده حاصل می‌شود، توسط سرمایه گذاران در ارزیابی ریسک به کار رفته و حتی ممکن است این مستندات تحویل موقت، به عنوان اسناد عمومی منتشر شوند.

چنانچه یک شرکت و یا مالک یک مرکز داده، از انتخاب یک مسئول تحویل موقت مستقل امتناع کنند، خود مهندسان طراح و یا شرکت سازنده می توانند فرایند تحویل موقت را اجرا کنند. فارغ از آن که یک مسئول تحویل موقت مستقل انتخاب شده باشد و یا خیر، توصیه می‌شود که سابقه‌ی کاری و تجربیات مسئول تحویل موقت در انجام وظیفه‌ی خود به شکلی منسجم و کامل، مورد بررسی قرار گیرد.

زمانی که مالک تیم پیمانکار را انتخاب کرد، مسئول تحویل موقت نیز از همان ابتدا باید در فرایندهای پروژه دخیل شده و مشارکت نماید. این مشارکت زودهنگام، اطلاعات شفاف و دست‌اولی به مسئول داده و توانایی تیم در شناسایی SPOF احتمالی را نیز افزایش داده و احتمال آن که فرایند تحویل موقت قربانی کاهش بودجه در زمان بروز هزینه‌های اضافی در پروژه شود، را کاهش می‌دهد.

تهیه‌ی سند

پیش از انجام تست های یکپارچه‌ی تجهیزات، باید اقدام به تهیه‌ی یک سند در اجرای یک تست جامع کرد. این سند از آن جهت اهمیت داشته که یک نقشه‌ی راه با توالی زمانی و منظم برای تست تمامی اجزای کلیدی در مرکز داده فراهم می‌آورد. همچنین جمع‌آوری تمام نتایج تست های انجام شده نیز با این سند امکان‌پذیر می‌شود. تیم تحویل موقت با پیروی از این سند می توانند نحوه‌ی تاثیرگذاری اجزای زیرساخت‌های فیزیکی بر عملیات اجزای مرتبط به خود را، بازبینی کرده و اعتبار آن را مورد بررسی و تایید قرار دهند.

تهیه‌ی این سند معمولا توسط سازمان‌های مستقل تحویل موقت انجام می‌شود. همان‌طور که پیشتر نیز گفته شد، اگر یک شرکت و یا مالک مرکز داده از انتخاب مسئول تحویل موقت مستقل امتناع کند، همان مهندس طراح و یا شرکت سازنده می توانند پیش‌نویس مورد نظر را تهیه کنند. پیش‌نویس اصلی در سرتاسر فرایند ساخت توسعه داده شده و متناسب با هر یک از جزای زیرساخت‌های فیزیکی ارتقا می‌یابد.

اولین گام آمده در این سند آنست که از تست تمامی زیرسیستم‌ها با استفاده از فرایندهای تنظیمات اولیه تولید کننده، اطمینان حاصل شده و اعتبار آن تایید شود. سازندگان زیرسیستم‌های اجزای مختلف، باید مستندات مربوط به تنظیمات انجام شده را در دسترس قرار داده و پیش از تاریخ اجرای تحویل موقت مرکز داده، این مستندات باید به سند مذکور اضافه شوند. جلسات تهیه‌ی سند نیز باید به طور منظم پیش از تاریخ واقعی اجرای تحویل موقت برگزار شوند. در این جلسات، پیشرفت روند تهیه‌ی سند بازبینی شده و برای هر زیرسیستم از زیرساخت فیزیکی مورد تجدید نظر قرار می گیرد. زمانی که سند برای تمامی زیرسیستم های مستقل نوشته شد، همه‌ی نوشته ها در هم ادغام شده و یک سند جامع و منسجم برای کل سیستم حاصل می شود.

زمانی که اعتبار تمامی تنظیمات مختلف انجام شده تایید شده و مدارک مناسبی از پیش‌نویس فراهم آمد، فرایند یکپارچه‌ی تست آغاز می‌شود.

ایجاد یک مرکز فرماندهی

بسته به درجه‌ی پیچیدگی و ابعاد تست یکپارچه‌‌ی تحویل موقت، ممکن است ایجاد یک مرکز فرماندهی ضروری باشد. برای مراکز داده‌ی کوچک‌تر می توان به سادگی فردی توانا در فرماندهی فرایند تست را به عنوان یک قطب ارتباطی، انتخاب کرد. هدف اصلی از ایجاد این مرکز، برقراری هماهنگی میان فعالیت های مختلف در فرایند تست، صدور اجازه‌ی شروع گام بعدی در تست، مدیریت تمامی ارتباطات داخلی و خارجی و دسترسی مناسب به تمامی اطلاعات تماس و شماره تلفن های ضروری می‌باشد.

این نکته که افراد حقیقتا حاضر و فعال در فعالیت‌های تحویل موقت، با دریافت جزییات بیش از حد از مستندات و ارتباطات خارجی اضافی، بار اطلااعاتی بی حاصل و اضافی بر دوش نکشند، بسیار حائز اهمیت بوده و مسئولیت اطمینان از این نکته، بر عهده‌ی مرکز فرماندهی می‌باشد. گروه تست باید بر امنیت و اجرای تست تمرکز داشته باشند.

شکل 7، مثالی از اتباطات معمول بین کارکنان مرکز فرماندهی و مسئول تحویل موقت را نمایش می‌دهد. در این مثال، بر اهمیت توالی زمانی رویدادها و سطح دقت لازم برای فرایندهای تحویل موقت تاکید شده است.

مسئول تحویل موقت (CA)[13]  به مرکز فرماندهی [14](CC) : آیا من اجازه‌ی باز کردن پیش نویس تست CB#102، line EE15 را دارم؟ زمان 01:05 (CC) به (CA): لطفا منتظر تایید پشتیبانی IT و طراحی بمانید. زمان 01:15  (CC) به (CA): تایید شده و اجازه صادر شد. زمان 01:34 (CA) به (CC): CB#102 اجرا شده. زمان 01:40 (CA) به (CC): آیا اجازه‌ی ادامه در سند تست line EE16 را دارم؟ زمان 01:45 (CC) به (CA): بله، در سند تست line EE16 ادامه دهید. زمان 01:47

شکل 7: مثالی از ارتباطات معمول در مرکز فرماندهی

زمان تعیین شده برای هر دستور می‌تواند برای بهبود اجرای آن فعالیت در آینده به کار گرفته شود. با کمک فرایند مرکز فرماندهی می‌توان از اجرای سند تهیه‌شده اطمینان یافته و از استفاده از کلیدهای میانبر که ممکن است در آینده به خطا و ازکار افتادگی‌های بعدی منجر شوند، نیز پیشگیری کرد.

خستگی نیروی انسانی و خطاهای ناشی از آن نیز باید در نظر گرفته شود. در حالت ایده‌آل، هر یک از افراد فعال در فرایند تحویل موقت از استراحت کافی برخوردار بوده و کاملا بر کار متمرکز است ولی در واقعیت همواره این طور نیست. در نتیجه مرکز فرماندهی باید اطمینان یابد که تنها افراد با استراحت کافی در تیم تحویل موقت مشغول هستند. در صورتی که این اطمینان حاصل نشود، احتمال خطای انسانی به شکل قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌یابد. در کاهش آثار خستگی نیروی انسانی، روش های متعددی را می توان به کار گرفت.

• برنامه‌ی زمانی فازهای تحویل موقت را به جای دیروقت شب، در طول روز قرار دهید.
• تعداد ساعاتی که هر یک از کارکنان در اجرای تست ها مشارکت داشته را کنترل کرده تا شیفت های کاری به شکل مناسبی بین کارکنان در گردش باشد.
• از کار کردن افراد در طول ایام آخر هفته جلوگیری کنید، به خصوص اگر آن افراد در طی چند روز طولانی و پشت سر هم مشغول به کار بوده‌اند.

اجرای تست

هر قطعه از تجهیزات باید با اجرای یک سری متوالی از شکست ها و به دنبال آن نیز، ریاستارت شدن و بازگشت مجدد به حالت نرمال عملیاتی ، مورد تست قرار گیرد. این توالی شکست ها بدین معناست که یک شکست در یکی از اجزا (به طور مثال ژنراتور)، اتفاق افتاده و آن جز به یک جز دوم دیگر نیز (به طور مثال سیستم تهویه مطبوع) مرتبط بوده و در نتیجه جز دوم با حالتی متناسب با خطای رخ داده عمل کرده تا زمان خرابی را به حداقل رسانده و یا برای عکس‌العمل مناسب برای ذخیره‌سازی برق خود را آماده می‌سازد. این چرخه‌ی تست‌ها باید بر هر یک از اجزا و همچنین بر کل سیستم یکپارچه نیز صورت گیرد. این تست ها دفعات زیاد خاموش و ریاستارت کردن سیستم را به دنبال خواهد داشت.

برق: بعد از فرایندهای تحویل موقت، به تست ورودی ولتاژ بالا در سرویس های الکتریکی می پردازد. سپس، به سمت سیستم اصلی توزیع برق با ولتاژ متوسط پیش رفته که شامل صفحه کلیدهای موازی، کلید ترانسفر، ژنراتور اضطراری، سیستم UPS، سیستم نظارت بر مرکز داده و توزیع برق به رک‌ها می‌باشد. تمام سیستم‌های نورپردازی و ایمنی شامل سیستم قطع برق اضطراری(EPO) نیز تست خواهند شد. در انتها نیز، تحویل موقت سیستم‌های الکتریکی باید شامل بررسی هماهنگی بین جریان اتصال کوتاه و تنظیمات کلیدهای قدرت بوده که در آن از مستندات الکتریکی استفاده می‌شود تا از عملکرد درست تمامی کلیدها و حفاظت و اتصال به زمین اطمینان یابد.

سرمایش: اجزای سیستم سرمایش شامل برج‌های خنک کننده (حاوی منبع آب ورودی)، چیلرها، لوله کشی، پمپ ها، محرکه‌های پله‌اى[15]، سیستم های شیمیایی تصفیه آب و یا دیگر سیستم های تصفیه و سیستم های فیلتر می‌باشد. همچنین دستگاه‌های رطوبت زا در ساختمان، تهویه، سیستم گرمایش و تهویه مطبوع اتاق کامپیوتر (CRAC) نیز زیر مجموعه‌ای از این سیستم سرمایش به شمار می‌روند.

اطفای حریق: این سیستم با تحلیل و بررسی آب ورودی و شیرهای PIV[16] آغاز شده و با سیستم‌های هشداردهی و گزارش دهی اتوماتیک کار می کند و در نهایت،  با آب‌پاش و سیستم‌های اطفای حریق پاک‌سازی گاز[17] نیز خاتمه می‌یابد.

سیستم نظارت و مدیریت: تحویل موقت در سیستم های کنترل و نظارت مدیریت ساختمان و مدیریت انرژی، با هر تست اولیه‌ی سیستم ترکیب شده و هر هشدار بادی تشخیص داده شده و تایید شود.

سیستم های امنیتی فیزیکی: ایستگاه امنیتی مرکزی دوربین‌های کنترلی سایت، دستگاه‌های فیزیکی امنیتی مانند mantraps و کارتخوان ها و سیستم اعلام صوتی  نیز در طول فرایند تحویل موقت تست می شوند. احتمال نفوذ از طریق دیوارهای داکت باید دوبار بازرسی و چک شده تا از نصب میله های امنیتی اطمینان حاصل شود. این میله‌های امنیتی می‌توانند از ورود یک مزاحم و یا اخلال‌گر که به طور اتفاقی به بام دسترسی یافته و امکان ورود به داکت برایش فراهم شده، جلوگیری کنند تا این فرد نتواند با وارد شدن به داکت، از آن پایین آمده و به مرکز داده وارد شود.

قطعات اضافی: در صورت به کارگیری UPSهای جدید مدولار و انعطاف‌پذیر، و یا تجهیزات مشابه آن، قطعات اضافی مانند مدول‌های پشتیبانی برق نیز در فرایند تحویل موقت در نظر گرفته شوند. به طور مثال، مدول اصلی برق باید در تست اولیه لحاظ شود. سپس این مدول باید خارج شده و مدول اضافی مطرح شده جایگزین آن گردد. تست باید مجددا اجرا شده تا از عملکرد درست هر دو مدول اصلی و اضافی اطمینان بیابیم. پس از آن مدول اضافی باید در جای مناسبی انبار شده ( یعنی در یک بسته‌ی پلاستیکی با پوشش ضد گردو خاک نگهداری شود) و در محیطی امن گذاشته شده تا در زمان مناسب، برای جایگزینی با مدول اصلی آماده باشد.

ابزارها:

در تحویل موقت، “توالی عملیاتی” در کارکرد کل سیستم‌ها با هم، نیز تست شده و همچنین محدودیت های عملکرد نیز تست شده و سپس مستندسازی می‌شود. در طول تحویل موقت، حالت های شکست اتوماتیک و بازیابی نیز تست و مستندسازی می‌شود تا از کارکرد افزونگی ها مطمئن شویم.

اگرچه تجهیزات زیرسخت های فیزیکی پیش از اجرای تحویل موقت نصب شده‌اند، ولی مراکز داده معمولا در زمان تحویل موقت از تمام توان تجهیزات IT خود استفاده نمی‌کنند و مصرف در بالاترین مقدار خود نمی‌باشد.(به شکل 8 مراجعه شود.) در نتیجه، مقدار کافی حرارت ممکن است در زمان تست سیستم ایجاد نشده باشد. در این صورت، می توان از بار مجازی جهت ایجاد بار حرارتی کافی استفاده کرد تا عملکرد هر دو سیستم الکتریکی و سرمایش شبیه سازی و تست شوند.

شکل 8: بار مجازی بزرگ برای شبیه‌سازی مصرف کامپیوتر

روش‌های سنتی در استفاده از بار مجازی برای شبیه‌سازی مصرف برق مرکز داده هم هزینه بر و هم برای تحویل موقت مرکز داده به روش یکپارچه، ناکافی است. روش های سنتی بر سیستم تهویه برق تاکید دارند و سیستم‌های مکانیکی مانند CRAC، تا حد سیستم های الکتریکی تست نمی‌شوند. چالش اصلی در بکارگیری بار مجازی به روش سنتی، همان دشواری در ایجاد بار حرارتی کافی در شبیه‌سازی و تست محدودیت‌های سیستم CRAC می‌باشد.

امروزه که تکنولوژی سرورهای بلید در بسیاری از مراکز داده وارد شده و استفاده می شود، مدیریت حرارت ایجاد شده در مرکز داده اهمیت بیشتری یافته است. سرورهای بلید می‌توانند به ازای هر رک، تا 24 kW و یا حتی بیشتر بار حرارتی تولید کنند.

تا به امروز، هیچ روش تحویل موقت نتوانسته است به تست هر دو سیستم برق و سرمایش به طور همزمان بپردازد. هیچ روشی نیز یافت نشده که امکان ایجاد محیطی را فراهم کند که در آن هر دو سطح برق و سرمایش مورد نیاز برای پشتیبانی یک مرکز داده‌ی پر ظرفیت واقعی، تست شود. شرکت American Power Conversion Schneider Electric به راه‌کاری دست یافته است که اجرای تست قابلیت اطمینان پشت سر هم را سرعت بخشیده و تسهیل می‌سازد. با روش به‌کارگیری یک “شبیه ساز سرور” که در رک یا کابین استاندارد فاوا نیز نصب شده، مصرف IT از هر دو منظر مصرف برق، بار حرارتی و جریان هوا را معادل سازی می کند. (به شکل 9 مراجعه شود.)

شکل 9: سرور شبیه‌سازی با رک نصب شده دارای تنظیمات حرارت و جریان هوای قابل تغییر

هیترهای مقامومتی مستقل و موقتی در اشنایدر الکتریک می‌توانند به عنوان مصرف مجازی سرور‌ها در رک‌های مرکز داده نصب شوند. این هیترها گستره ای از مقادیر مصرف و جریان هوا را برای انتخاب فراهم آورده که می‌توانند در تطابق با مصرف برق و جریان هوای طراحی شده برای هر رک، تنظیم شوند. می‌توان این هیترها را مستقیما به پریزهای سیستم توزیع برق نصب شده برای تامین برق سرورها، وصل کرد به همین دلیل است که تمام سیستم های توزیع برق نیز در تحویل موقت در نظر گرفته می‌شود. سیستم های سرمایش، برق و نظارت باید زمان به کارگیری بار مجازی و تست های انجام شده برکارکرد سیستم‌ها، برای عمل آماده باشند.

هیترهای مستقل و موقت رک تست را بر موارد زیر اجرا می کنند:

• نصب توزیع برق
• جریان هوای دالان گرم/سرد
• الگوی جریان هوای گرم رک
• پریزهای نصب رک در رک ها
• PDUهای پشتیبانی رک‌ها
• مدیریت تمام سیستم زیرساخت فیزیکی (شامل رک)

همچنین در تشخیص و تایید موارد زیر نیز سودمند بوده:

• الزامات سرمایش واقعی رک
• پارامترهای خاموشی اتومات توسط بررسی UPS و تغییر به حالت خطا
• عملیات سیستم تهویه مطبوع هوای اتاق کامپیوتر (CRAC)
• سیستم مایع خنک کننده CRAC

چک لیست های تهیه‌ی سند

دومین ابزار ارزشمند استفاده شده درفرایند تحویل موقت، طرح کلی سند تحویل موقت است. در بیشتر موارد، مسئول تحویل موقت از یک طرح کلی اصلی برای تهیه‌ی سند استفاده می کند که در روش صحیح نصب، تغییراتی  بر اساس اجزای سیستم در آن اعمال خواهد شد. در حین تست واقعی، این سند باید به طورت یک کاغذ و یا یک سند و مدرک الکترونیکی در دست افراد قرار گرفته که حاوی روش های انجام تست بوده که بیانگر نتایج پیش‌بینی شده از هر رویداد است.

این سند همچنین باید دارای خانه‌هایی برای علامت چک(ü) در کنار هر تست و فضای خالی کافی برای ثبت نظرات و نتایج تست باشد.(به شکل 10 مراجعه شود.) هر فرد مرتبط با هر تست، باید یک کپی یکسان از این سند تست در اختیار داشته باشد. اگر این مدارک و مستندات سند به درستی طراحی و جمع‌بندی شود، به یک ابزار قدرتمند برای کارکنان IT تبدیل شده که در جهت پیشگیری فعالانه از خرابی های آتی در سیستم به کار گرفته می‌شوند.

شماره‌ی خط	چک	توضیح	نتیجه	ادامه یابد؟	مقدمات
132	ü	تست های عملیاتی اصلی- انتقال‌های دستی	غیرقابل اجرا	بله	–
133	ü	(تست‌های عملکرد در ادامه را انجام دهید)	غیرقابل اجرا	بله	–
134a	ü	عملکرد حالت “اتصال” ATS	قبول	بله	–
134b	ü	ATS  not bypass	قبول	بله	–
134c	ü	ظرفیت انتقال در لحظه‌ی قطع غیر فعال شده	قبول	بله	–
135	ü	گام اجرای تست	غیرقابل اجرا	بله	–
136a	ü	تایید برآورده شدن شرایط بالا	قبول	بله	–
137b	ü	قرار دادن ATS در موقعیت “تست”	رد	خیر	–
137c	–	BYPASS ATS به منبع نرمال
137d	–	قرار دادن ATS در موقعیت “تست”
137e	–	قرار دادن ATS در موقعیت “غیرمتصل”

شکل 10: خلاصه ای از یک سند تست کلید فشار متوسط

سازمان

علاوه بر تیم انجام تست و مرکز فرماندهی، ذینفعان اصلی نیز باید در زمان اجرای تحول موقت، حضور داشته باشند. اگر اعضای کلیدی تیم شاهد خرابی‌های احتمالی باشند، در طول بازسازی و تست مجدد نیز قادر خواهد بود انتقادات و پیشنهادات سازنده تری ارائه دهند. تیم تحویل موقت باید شامل افراد زیر باشند:

• تیم مالک (که می‌تواند شامل نمایندگانی از دپارتمان‌های IT، تجهیزات، عملیات‌ و واحدهای اصلی تجاری باشد)
• تیم طراحی (که ممکن است شامل طراح/مهندس از بیرون سازمان، طراح داخلی و هر مشاور متخصص دیگر باشد.)
• تیم پیمانکار (که می‌تواند شامل پیمانکار، مدیر پروژه از خارج سازمان، مدیر برنامه داخلی و هر پیمانکار فرعی مهم دیگر)
• تیم سازنده/عرضه‌کننده (نمایندگان مستقل محصول)
• مسئول مستقل تحویل موقت

برای موفقیت در تحویل موقت، این ذینفعان باید به روشی هماهنگ با هم کار کنند. مسئول تحویل موقت رهبری این فرایند را بر عهد داشته و مالک و تیم سازنده نیز معمولا تست ها را اجرا می کنند. مستندسازی بر عهده‌ی هر دو گروه تیم مالک و مسئول تحویل موقت می‌باشد. تیم طراحی و پیمانکار نیز پیشتر در ابتدای فرایند، با تولید اطلاعات ورودی برای سند تحویل موقت و برنامه‌ی زمانی، در فرایند مشارکت داشته‌اند.

نتیجه‌گیری

فرایند تحویل موقت زیرساخت‌های فیزیکی در مرکز داده را می توان با یک برنامه ی بیمه مقایسه کرد. همانند بیمه، مالک باید هزینه‌ی تحویل موقت را با ریسک‌های ازکار افتادگی های احتمالی بسنجند. اطمینان از آن که منافع حاصل از یک تحویل موقت یکپارچه در طول زمان کاهش نیافته و باقی می‌ماند، از مسئولیت های ذینفعان اصلی به شمار می‌رود. مشابه بیمه، باید ارتباط مداوم با مسئول تحویل موقت حفظ شده و در زمان رویدادهای تجاری مهم نیز، این مسئول برای بازبینی تمامیت فعلی در سیستم یکپارچه فراخوانده ‌شود. این بازبینی از آن جهت اهمیت داشته که ریسک و قابلیت اطمنیان ممکن است همراه با تغییر در نیاز‌های کسب و کار، تغییر کند.

یک تحویل موقت یکپارچه حجمی از مدارک و مستندات حاوی نتایج تست‌های صورت گرفته، روش‌ها و فرایندها را فراهم می‌آورد. دستاورد تحویل موقت پایگاه دانش زیرساخت های فیزیکی شرکت خواهد بود. این اسناد و مدارک در صورتی که به روز نگه داشته شده و  در دسترس قرار گیرند، ارزش چشمگیری در آموزش نیروی کار جدید و همچنین به روزرسانی دانش زیرساخت های فیزیکی خواهند داشت. اگر این اطلاعات در قالب الکترونیکی و اتومات در آورده شوند، می توانند به عنوان یک ورودی با ارزش در طراحی پروژه‌های مرکز داده‌ی جدید آتی به‌کار گرفته شوند. شرکت هایی مشابه اشنایدر الکتریک Schneider Electric می توانند در صورت ضرورت و نیاز، خدمات پشتیبانی تحویل موقت ارائه دهند.

 

[1] – Commissioning

[2] – White Paper 140, Data Center Projects: Standardized Process

[3] – ASHRAE Guideline 0 – the Commissioning Process.

[4] – White Paper 149, Ten Errors to Avoid When Commissioning a Data Center

[5] – Failure Mode Effects Analysis

[6] – energy-use index

[7] – energy-cost index

[8] – White Paper 116, Standardization and Modularity in Data Center Physical Infrastructure

[9] – rule of thumb

[10] – Einhorn Yafee Prescott, Data Center World, Everything You Need to Know About Commissioning, March 2006

[11] -single points of failure:

 اگر نقطه ای از شبکه قطع شود و این قطعی بر روی نقاط دیگر شبکه تاثیر گذار باشد در این صورت می توان گفت که نقاط منفرد شکست وجود دارد.

[12] – generally accepted accounting principles

[13] – Commissioning Agent

[14] – Command Center

[15] – variable speed drive

[16] – post indicator valve

[17] – clean agent (gas) fire suppression system